Meer weten?
Heidi vertelt je er graag meer over
06 14 64 63 51
Van huisvester naar wijkversterker
Van de hond en het bos
Het verbaast me niet meer hoe graag we als mensen vasthouden aan wat we kennen. Hoeveel waarde we hechten aan onze eigen ingesleten paden en patronen. Hoe ons gedrag en onze routines, zonder dat we het door hebben, een onderdeel vormen van onze eigen identiteit en hoe ze daarmee zoveel betekenis voor ons hebben. Zo hecht Heidi Buijtels (adviseur Vannimwegen) veel waarde aan haar dagelijkse rondje bos met de hond. Het liefst in het bos om de hoek. Ze kent daar de weg, kan een beetje wegdromen, weet wat haar hond doet en kan zo lekker tot rust komen. Tuurlijk zijn er andere bossen waar ze zou kunnen wandelen en ook vele andere honden, maar in de praktijk is ze juist gehecht aan de combinatie van beide.
22 mei 2024
Logisch maar niet persé aanlokkelijk
Heidi vertelt: "Het is niet anders in de organisaties waar ik kom. Organisaties zijn mensen. Vaak leuke mensen die elke dag naar een kantoor komen om samen hun werk te doen. En als ik kom, dan vindt er vaak een verandering plaats. Dan wordt aan deze groep mensen gevraagd om andere doelen na te streven of ander beleid op te stellen. Of ze worden gevraagd om met anderen te gaan samenwerken.
Het lijkt zo simpel. Het is vaak zo logisch. Iedereen begrijpt wel dat iets anders van ze verwacht wordt. Vaak zijn ze ook helemaal niet tegen. Maar de vraag is vooral: hoe dan? Wat is de betekenis van die verandering? Hoe ziet ons werk er dan uit? Hoe moeten we ons gedragen? Wie komen we tegen? Waar worden we op beoordeeld? Wat doet dit met mij? En dat is precies wat we vaak nog niet weten. Waar we proefondervindelijk achter gaan komen. En dat betekent dat deze groep mensen hun eerste stappen moeten durven gaan zetten op relatief onbekend gebied. Dat ze gevraagd wordt in een ander bos te gaan wandelen of met een andere hond. En tja, dat is niet voor iedereen een aanlokkelijk perspectief.
Voorlopen, voorleven, vertrouwen
In de regel neem ik in dit soort situaties de rol van procesbegeleider op me. Ik vergelijk het vaak met de rol van een herder, een hoeder van de groep. Van het enerzijds meenemen naar andere nieuwe oorden, maar tegelijkertijd ook van het beschermen van de groep. Het voorlopen, voorleven, voordoen. Laten zien en voelen dat een ander perspectief en een andere omgeving weer iets anders te bieden heeft en dat we dit rustig met elkaar gaan verkennen. Ik vind het belangrijk om sámen te kijken wat nodig is om zo goed mogelijk en veilig met elkaar in een andere setting aan het werk te gaan. En samen vertrouwen te krijgen in nieuwe afspraken en routines.
Als betrokken outsider draag ik dus de (mede)verantwoordelijkheid om te gaan verkennen, om van de plek af te komen. Vaak maak ik gebruik van inspirerende voorbeelden elders. Ik blijf niet aan de kant staan, maar loop met de groep een tijdje op. Breng ik ze daar waar ik ze naartoe kan brengen, waarbij ik continue de staat van de groep scan en rekening houd met wat zij op dat moment aankunnen (of daar net overheen).
Ze kunnen op mij bouwen en op mij vertrouwen. En pas als ik en zij het gevoel hebben dat ik ze weer los kan laten, wil ik weer mijn eigen weg vervolgen. Het liefst met mijn eigen hond, maar ik sta wel open voor een nieuw bospad."
Heidi Buijtels