Meer weten?
Erik-Jan vertelt je er graag meer over
06 55 36 18 60
Wie is Marloes Jesse en wat zijn haar droomopdrachten
Beloftevolle bestuurlijke inzichten (3)
In een minisymposium bij het vertrek van Erik-Jan als Vannimwegen directeur verkenden we vanuit verschillende perspectieven de belofte van ontkokeren. Gevraagd naar hun ervaringen met verkokering, delen drie (oud-)bestuurders hun inzichten. Onderstaand de bijdrage vanTonny van de Ven, bestuurder van de West-Brabantse woningcorporatie Alwel.
11 december 2024
Tonny van de Ven schetst de wisselende ervaring die Alwel opdoet met ontkokeren. Het sluiten van GGZ-instellingen leidde bijvoorbeeld tot een flinke toestroom van bewoners met onvoorspelbaar gedrag. Een schreeuwende en gillende buurman kan vooral ’s nachts flink bedreigend zijn. Wie bel je dan? De verhuurder? Vaak komen meldingen binnen bij de politie. Daar leerden ze, dat hulp van een ambulante GGZ-wijkverpleger veel zwaardere gedwongen opnames of arrestaties voorkomt. Wijkagent en wijkverpleger vinden elkaar vervolgens gemakkelijk. Dat ‘elkaar vinden’ kost overigens wel tijd. Alwel ondervindt groeiende overlast van gebruikers van de drugs Flakka. Agressiviteit en paranoia zijn bijeffecten van gebruik van deze drug. Het is moeilijk voor corporatiemedewerkers en andere hulpverleners iemand in zo’n situatie veilig te helpen.
“Als wij het verzinnen voor onze bewoners, doen we het nooit zo goed als wanneer ze het zelf verzinnen”- Tonny van de Ven, bestuurder Alwel
De weerbarstigheid van kokers en hun regels verhindert bovendien in veel gevallen dat die buren en hulpverleners in de eerste lijn de oplossing die ze nodig hebben, niet krijgen. Tenslotte signaleert Tonny van de Ven dat autonomie en betrokkenheid van bewoners zowel succes- als faalfactoren kunnen zijn. Bij het opzetten van een senioren wooncomplex bedacht de woningcorporatie met een lokale welzijnsinstelling een algemene ontmoetingsruimte. Juist ook voor bewoners uit de buurt. Na openstelling bleken de eerste bewoners van het complex over dat laatste heel anders te denken. Zij weren juist mensen van buiten in ‘hun’ wooncomplex. Als wij het verzinnen voor onze bewoners, doen we het nooit zo goed als wanneer ze het zelf verzinnen.
Erik-Jan Hopstaken