Meer weten?
Erik-Jan vertelt je er graag meer over
06 55 36 18 60
Wie is Marloes Jesse en wat zijn haar droomopdrachten
Beloftevolle bestuurlijke inzichten (1)
In een minisymposium bij het vertrek van Erik-Jan als Vannimwegen directeur verkenden we vanuit verschillende perspectieven de belofte van ontkokeren. Gevraagd naar hun ervaringen met verkokering, delen drie (oud-)bestuurders hun inzichten. Onderstaand de bijdrage van André Phiferons, oud Vannimwegen directeur en interimmanager.
11 december 2024
Het toenmalige Laurens Wonen deed een bijzonder experiment in Rotterdam-Zuid. Het voormalig verpleeghuis Simeon en Anna wachtte op nieuwbouw. In afwachting daarvan stonden 70 voormalige verpleeghuiskamers leeg, terwijl een deel van het gebouw nog in gebruik was. Kwetsbare jongvolwassenen kregen de kans om tijdelijk te wonen in een van deze kamers. Voor een aantrekkelijk bedrag én een inzet van 10 uur per maand in het complex. Bewoners kwamen in groten getale en bezochten verpleeghuiscliënten, ondernamen activiteiten met hen, begonnen in het gebouw een winkeltje, servicedienst, kapsalon of een cateringservice voor elkaar. Er ontstond een nieuwe woongemeenschap waar de huurder en verpleeghuiscliënt vanzelfsprekende buren werden. Het bespaarde 1,9 miljoen per jaar aan zorgkosten. En het gemiddelde cijfer voor woongeluk van cliënten en kwetsbare huurders ging van een 4,4 naar 8,5. Dit project ‘Samen en anders’ laat zien dat het vanzelfsprekend maken van samen wonen leidt tot een bewezen lagere zorgvraag.
“Een mens die thuis is, is de basis voor ieder zorgconcept”-André Phiferons, oud Vannimwegen directeur en interimmanager
v.l.n.r. Margje Lubbers, Erik-Jan Hopstaken, Tonny van de Ven, André Phiferons
De Floriade werd niet het gewenste uithangbord. Toch waren er prijzenswaardige initiatieven. Bijvoorbeeld bij de ontwikkeling van de woonzorg leefgemeenschap. Daarbij zocht Zorggroep Almere naar een manier om ouderen met verpleeghuisindicatie vanzelfsprekend in een wijk te laten wonen. “De zorg is te gast in de woning” was volgens interim directeur vastgoed André Phiferons een uitgangspunt. “We mogen leren dat mensen met een zorgbehoefte vanzelfsprekend bij en tussen ons in wonen”. Dat is ‘wennen’ voor alle betrokkenen. Waarom heeft een behandelaar in een verpleeghuis een speciale behandelruimte nodig? Waarom wonen mensen met een verpleeghuisindicatie niet vanzelfsprekend met en naast ‘gezonde’ mensen? Kunnen we woningen vanzelfsprekend zo bouwen dat zorgverleners er te gast zijn? Lost het personeelsprobleem in de zorg zich niet op als zorgverleners als vanzelfsprekend in de buurt van hun cliënten mogen en kunnen wonen? We streefden naar een experimentele woonvoorziening waarbij mensen met dementie wonen tussen andere mensen. Ze kunnen gewoon naar buiten, maar een signaal klinkt als ze zich buiten een ‘veilige’ zone begeven. “Een mens een thuis bieden is van belang voor het persoonlijk welzijn en moet de basis van ons denken zijn. Langer thuis wonen zorgt voor het vermijden van te zware zorg én voor veel meer levensgeluk van mens én zorgverlener”.
Erik-Jan Hopstaken