Meer weten?
Erik-Jan vertelt je er graag meer over
06 55 36 18 60
Interview Alfred van den Bosch: van samenwerken naar samen ondernemen
Jullie laten bewoners onnodig lijden
Huurders en burgers hebben in Nederland het recht om mee te praten. De bedoelingen achter die rechten zijn goed. Of ze altijd zo goed uitpakken, wagen ze in andere landen te betwijfelen.
10 februari 2025
“Als ik dat had geweten, had ik jullie nooit ontvangen” brieste de Spaanse ambtenaar in Barcelona. We hadden hem net verteld hoe in Nederland de betrokkenheid van zittende bewoners was georganiseerd. Hij ontstak in woede toen hij hoorde hoelang besluitvorming daarmee kon duren. “Dus jullie laten mensen soms jaren in onzekerheid? Dat is onmenselijk.” Hij had er geen goed woord voor over en zijn minachting daalde over ons neer.
Snelle doorloop plannen
Wij luisterden op onze beurt vol ongeloof naar zijn verhaal. “Als een wijk toe is aan verandering geven wij als gemeente drie architecten opdrachten. Zij maken alle drie een plan. We presenteren zo’n plan in de lokale media. Binnen een dag na verschijning van het artikel, rekenen we op protest. Dat dient zich veelal aan in de vorm van een groep verontwaardigde burgers. We ontvangen ze, luisteren naar hun verontwaardiging en beloven er direct mee aan het werk te gaan.”
“Een week later presenteren we het tweede plan, we kiezen daarbij voor de variant waarbij iets van de zorg van bewoners is ondervangen. Opnieuw bereiden we ons voor op protest. Het circus herhaalt zich… maar met een kleinere groep burgers. Nog een week later presenteren we het definitieve plan. Het protest verstomt en we gaan snel over tot uitvoering. Soms starten we zo al binnen drie maanden met verbouwen of slopen.”
Geven wat de mensen nodig hebben
Stomverbaasd luisterden wij als Nederlandse adviseurs toe. “Maar, jullie houden bewoners zo toch voor de gek?” Het begin van boosheid was zichtbaar toen hij antwoordde: “Zeker niet, we geven mensen wat ze nodig hebben. Als iemand besluit jouw woning aan te pakken, dan wil je boos kunnen zijn op iemand, je wilt er alles aan doen om plannen te beïnvloeden én je wilt dat het snel achter de rug is, als het onvermijdelijk blijkt…” We moesten hem gelijk geven.
“En hoe doen jullie het dan?” Kreeg een onverwacht vervolg.
Stuur op minstens vier effecten
We bezochten Barcelona in 1999. Het bezoek leidde onder andere tot het schrijven van het boek: “Schaken op vier borden, communicatiemanagement bij stedelijke vernieuwing”. Het boek werd drie keer herdrukt en is al jaren stijf uitverkocht. De essentie van het boek: Stuur bij het organiseren van de communicatie op minstens vier effecten:
- Een soepel en snel proces (versnellen doorlooptijd)
- Perspectief voor alle betrokkenen (leed beperken en duidelijkheid bieden over resultaten)
- Imagoverbetering voor het onderhavige gebied
- Imagoverbetering voor de initiatiefnemers.
Erik-Jan Hopstaken